Een wereldburger. Manusje-van-alles. De rust en bescheidenheid zelve. Wanneer je iemand zou vragen om Dastagir (43j.) te beschrijven, is het goed mogelijk dat je één van deze antwoorden terugkrijgt. Dit wordt o.a. nog eens bevestigd door zijn voormalige begeleider en nu rechtstreekse collega Nawar.

Hieronder het verhaal van hoe hij van tijdelijke werknemer in een voor hem atypisch project doorgroeide tot vaste brugfiguur bij vzw IN-Z en nu zelf heel wat mensen op weg helpt in hun zoektocht naar een beter leven.

Dastagir, je bent ondertussen een jaar aan het werk als outreachend brugfiguur voor vzw IN-Z. Kan je ons eens vertellen wat dit precies inhoudt?

“Ja zeker. Ik ondersteun kansarme gezinnen en nieuwkomers in hun dagelijkse uitdaging om hier een goed en geïntegreerd leven uit te bouwen. Dat wil zeggen: hen de weg tonen naar de arbeidsmarkt, hen in contact brengen met sociale instanties zoals OCMW, Huis van het Kind, VDAB, Domo,… Ik gebruik hiervoor de sociale kaart en het netwerk dat ik ondertussen heb uitgebouwd”.

Hoe komen deze mensen bij jou terecht?

“Meestal is dit via toeleiding door het OCMW, maar ook wij brugfiguren vinden door onze outreachende aanpak zelf gezinnen die ondersteuning nodig hebben maar de weg alleen niet vinden. Het is dus een echte wisselwerking tussen de verschillende instanties. Wanneer ze dan bij mij aangemeld worden, help ik hen meestal verder vanuit mijn kantoor in het klooster in Borgloon, maar ook huisbezoeken behoren soms tot de mogelijkheid.”

Je hebt zelf ook een heel parcours afgelegd voor je in België terecht kwam heb ik begrepen?

“Inderdaad. Ik heb samen met mijn vrouw en twee zonen (nu 12 en 17) noodgedwongen al heel wat landen moeten doorkruisen voor ik in België belandde. Mijn gezin en ik, wij zijn afkomstig van Afghanistan. Maar zoals zovelen van mijn landgenoten, zijn we op de vlucht moeten slaan toen de Taliban in 2001 het land overnam.

Rusland, Kirgizstan, Turkije,… We hebben heel wat woonplaatsen gehad tijdens onze tocht. We hebben nog een poging gedaan om terug te keren naar ons thuisland maar dat was helaas niet mogelijk. Uiteindelijk zijn we in 2013 in België komen wonen. Het was een lang en moeilijk parcours, maar de toekomst van mijn kinderen was mijn belangrijkste drijfveer.”

En ben je toen meteen bij IN-Z aan de slag kunnen gaan?

“Neen, ik heb hier eerst zelf mijn weg moeten vinden, net zoals de mensen die ik nu probeer verder te helpen. Ik ben uiteindelijk via de VDAB in 2018 bij IN-Z gestart met een LDE-contract (Lokale Diensten Economie, sinds juli 2023 vervangen door Individueel Maatwerk) en startte in een project Buitenschoolse Kinderopvang.”

Je hebt hier dus eerst met jonge kinderen en hun omkadering gewerkt. Was dat iets waar je al ervaring mee had?

“Ik was vroeger zelfstandige in de logistiek. Een kinderwerking was een hele nieuwe wereld voor mij. Dat was in het begin zeker niet zo makkelijk, ook al niet door mijn beperkte kennis van het Nederlands. De manier hoe mijn collega’s me echter ontvangen en begeleid hebben, ondanks mijn taalbarrière, heeft me hier echter heel erg in geholpen. Uiteindelijk bestond de doelgroep waar ik in het project vooral mee werkte ook uit anderstalige en kansarme gezinnen. Zo was de brug naar mij huidige functie snel gemaakt”

Ondertussen komt collega Nawar erbij zitten.

Hoi Nawar. Jij hebt Dastagir nog begeleid binnen het BKO-project en kent hem dus al wat langer. Hoe doet hij het binnen IN-Z?

“Toen ik Dastagir pas leerde kennen had hij nog donker haar. Het werken met de kinderen heeft hem toch wat grijze haren bezorgd (lacht).

Nee, even serieus: Dastagir is een topkerel! Hij doet het geweldig. Hij mag soms wat minder bescheiden zijn. Het feit dat hij via een tijdelijke loopbaanmaatregel is doorgegroeid naar een vast contract binnen onze organisatie, zegt genoeg over het vertrouwen dat de directie in hem heeft. En daar kan ik alleen maar achter staan.”

Waarom denk je dat hij zo goed is in zijn huidige job?

“Dastagir kent de verhalen achter de mensen. Hij heeft ze zelf beleefd en ondergaan. Wanneer een nieuw gezin bij hem komt, vertelt hij ook zijn eigen verhaal. Dat is iets dat ik zelf ook doe, want ook ik heb een migratieachtergrond (Nawar is afkomstig uit Syrië en woont zelf nog maar 7 jaar in België, nvdr). Dit schept een onderling vertrouwen. We weten ook uit eigen ervaring perfect wat er nodig is om je hier goed in te burgeren, om deel uit te maken van de Belgische maatschappij. De gezinnen leren veel van hem.”

Dastagir, je begeleidt dus vooral mensen met een migratieachtergrond, een beetje te vergelijken met het jouwe. Dit zijn mensen afkomstig van over de hele wereld neem ik aan. Hoe doe je dat met de taal? Kan jouw ervaring hier ook in helpen?

“We helpen de mensen zoveel mogelijk in het Nederlands. Dat is de beste manier om ze hier te socialiseren en activeren. Dat heb ik zelf ondervonden. Mijn Nederlands heb ik bijvoorbeeld het meest geleerd van de kinderen waar ik mee werkte. De liedjes van K3 zijn zowat het eerste Nederlands dat ik echt goed kon (lacht).

Soms doe ik indien nodig nog wel wat vertalingswerk voor het OCMW bijvoorbeeld, dat is in het geval van belangrijke documenten toch nog aangewezen. Zelf spreek ik door mijn levensweg ook verschillende talen zoals Perzisch, Pashto, Russisch,…”

Je hebt al een heel bewogen verleden achter de rug. Hoe ziet jouw toekomst er verder uit?

“Mijn gezin is hier gelukkig: mijn vrouw heeft werk, mijn kinderen zijn hier thuis,… Ze spreken vooral Nederlands, Frans en Engels, dat zijn hun moedertalen. En ook zit hier op mijn plaats. Ik heb geleerd dat je de toekomst nooit kan voorspellen, maar ik doe nu wat ik graag doe en dat is andere mensen helpen. Dit wil ik dus zeker nog wel enige tijd hier blijven doen.”