Medewerker in de kijker: het verhaal van Elona

1.875 km. Dat is ongeveer de afstand tussen Tirana, de hoofdstad van Albanië, en Bassenge, een gezellig dorpje net over de taalgrens. Dit is ook de afstand die de 45-jarige Elona met haar twee kinderen anderhalf jaar geleden heeft afgelegd om uiteindelijk bij IN-Z terecht te komen. Van gevangeniscipier tot medewerkster in de poets- en huishoudhulp: een carrièreswitch die ze zich niet meteen had ingebeeld, maar eentje waar ze absoluut geen spijt van heeft.

Hoi Elona, je werkt sinds augustus 2022 bij IN-Z. Hoe valt het je mee bij ons?

“Heel erg goed, ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Ik vond IN-Z online en merkte meteen hun sociaal engagement en openheid voor andere culturen. Mede daardoor voel ik me hier echt op mijn plaats. De gezinnen waar ik kom zijn vriendelijk, ze doen hun best om met mij te babbelen, ook al is mijn Nederlands nog niet zo goed en nog het belangrijkste van alles: ik voel echt hun waardering voor wat ik doe. Op mijn beurt probeer ik ook zo goed mogelijk Nederlands te leren, want ik vind het heel belangrijk de taal te spreken van de mensen waarmee je dagelijks in contact staat.”

Jouw carrière hiervoor zag er nochtans heel anders uit. Was dat verschil niet te groot?

“Klopt, mijn “klanten” op mijn vorige job waren net ietsje anders. Ik heb 21 jaar als cipier gewerkt in de gevangenis van Tirana, op de vrouwenafdeling. Maar door nu in een andere setting te werken, merk ik wel wat voor een stress die job met zich meebracht. Je ziet er toch vaak de duistere kant van de maatschappij. Je bouwt met sommigen wel een band op, maar hen continu beschermen is heel moeilijk, terwijl dat toch net één van de hoofdverantwoordelijkheden is.”

Was het die stress wat maakte dat je jouw job hebt opgegeven en naar België bent gekomen?

“Neen toch niet. De grootste oorzaak was het gewijzigde politieke klimaat. Ik was ondertussen opgeklommen naar een mooie functie met een goed loon… Maar door de verkiezingen kwamen er plots andere bazen en ik had niet de juiste politieke visie. In een land als Albanië wordt jouw toekomst dan van het ene moment op het andere een stuk minder rooskleurig. Ik werd uit het niets overgeplaatst naar een high security gevangenis heel ver van huis, waar ik ook nog eens de allereerste vrouwelijke cipier was. Hun manier om te zeggen “ophoepelen jij!”.”

En wat deed je beslissen om naar België te komen?

“Mijn man was vier jaar geleden al naar België gekomen. Het was dus logisch dat ik hier ook politiek asiel aanvroeg. Het was een gelukkig weerzien, want natuurlijk hadden ik en zeker onze kinderen hem erg gemist. Maar het fijne leven met veel vrienden en de gezellige mentaliteit van de mensen in de Balkan, dat mis ik wel.”

Blijf je nu definitief in België?

“Ik hoop echt dat we hier kunnen blijven. Het is hier ook heel fijn wonen: een klein dorp waar de mensen elkaar kennen en vriendelijk zijn, dat helpt echt met ons integratieproces. Ik denk dat dit in een grootstad als Brussel toch moeilijker is. Ook mijn kinderen van 10 en 14 jaar werden heel goed ontvangen op school, ze voelen zich er goed en halen ook hele mooie punten. Alleen is de studio die mijn man destijds via zijn werk kon krijgen veel te klein, dus als we kunnen blijven, hoop ik wel in de buurt een iets ruimere woning of een appartement te vinden.
Ik leef momenteel nog wat in onzekerheid. Mijn tijdelijke verblijfsvergunning loopt tot deze maand, maar het is nog wachten op mijn definitieve papieren. Dat is toch spannend… Ik hoop ook dat – moest het nodig zijn – mijn werkgever hier misschien een rol in kan spelen. Mijn begeleidster Femke steunt me in elk geval en doet echt haar best voor mij, dat geeft me een fijn gevoel.”

Heb je het gevoel dat werken bij IN-Z jou ook helpt met jouw integratie?

“Absoluut, op meerdere vlakken zelfs. Ik krijg via IN-Z zelf bijvoorbeeld taalles van Isaak, iemand waarmee ik ook spreek over cultuur, kleding,… Dingen die me echt interesseren. Ik ben een sociaal wezen: ik leer graag nieuwe mensen kennen, voer graag inhoudelijke gesprekken,… Daarnaast nemen mijn rijvaardigheden meer en meer toe. Ik had al langer een rijbewijs, maar in Albanië woonde ik zo dicht bij het werk dat ik geen auto nodig had. Nu ga ik met plezier van klant naar klant of naar het kantoor in Tongeren met de wagen. Je kan wel stellen dat naar België komen een heel avontuur was voor mij en mijn kinderen, maar we zijn positief ingestelde mensen. We zijn dit nieuwe leven vol goede moed ingestapt en ondertussen zou ik de Belgische cultuur al niet meer kunnen missen: het eten, de manier van leven, mijn werk… Ik hoop dat ik nog lang mijn steentje mag bijdragen bij IN-Z.”

* Na het afnemen van dit interview kregen we te horen dat Elona haar tijdelijke verblijfsvergunning verlopen was, waardoor IN-Z haar voorlopig niet meer mag tewerk stellen. Ze heeft de procedure voor hernieuwing van de vergunning meteen in gang gezet. We hopen dat dit snel in orde komt en wij haar terug kunnen opnemen in onze IN-Z familie.

 

Deel dit bericht

Ontdek ook deze nieuwsberichten

LIV wordt IN-Z

IN-Z neemt LIV aan het werk over en dat werd dinsdag 20 februari 2024 feestelijk gevierd. De overname creëert een complementair aanbod aan de begeleiding en het werkgeverschap bij IN-Z.

Lees verder »

Medewerker in de kijker: het verhaal van Gilles

IN-Z richtte in 2016 HOST op, voluit Horeca via Sociale Tewerkstelling. Achter de kookpotten in Runkst staat kok Gilles van Quickelberge. Deze rasechte, maar uitgeweken Gentenaar heeft koken in zijn DNA zitten. Hij is het creatieve brein van het restaurant en geeft in de keuken leiding aan een divers team van medewerkers.

Lees verder »