Vandaag spreken we met Alina, een moedige jonge vrouw uit Oekraïne wiens leven een drastische wending nam door de oorlog. Ze ontvluchtte haar thuisstad Zaporizja, gelegen op slechts 30 kilometer van de frontlinie, en reisde 2.600 kilometer ver om veiligheid te vinden in België. Hier heeft ze een nieuw leven opgebouwd en werkt ze met kwetsbare moeders. Alina’s verhaal getuigt van enorme veerkracht en vastberadenheid, en benadrukt de kracht van gemeenschap en de hoop op een betere toekomst voor haarzelf en haar familie in Oekraïne.

Dag Alina, je vluchtte helemaal alleen vanuit Oekraïne. Dat moet ongetwijfeld een spannende periode geweest zijn. Kan je ons daar meer over vertellen?

 “Ja, dat klopt. Ik woonde heel mijn leven in Zaporizja, een stad in het zuidoosten van Oekraïne. Omwille van de oorlog in 2022 werd het een risico voor mij om te blijven. Zaporizja ligt slechts 30 km van de frontlinie. Mijn ouders, die daar nog steeds wonen, vonden het veel te gevaarlijk voor mij en wilden dat ik vertrok uit eigen veiligheid. Mijn laatste woorden net voordat ik op de bus stapte waren: ‘we zien elkaar binnen een maand’. Eigenlijk wilde ik niet vertrekken, maar voor mijn bezorgde ouders deed ik het toch. Inmiddels zijn we 2 jaar verder en heb ik een nieuw leven in België opgebouwd.”

Je belandde in België. Hoe pik je de draad weer op, wetende dat er in je thuisland een oorlog aan de gang is?

“Ik had een kennis in Schaffen (Diest) die me wilde helpen, dus koos ik ervoor om naar België te reizen. De eerste weken waren moeilijk. Ik kwam niet buiten en voelde me down. Het besef dat dit mijn nieuwe realiteit was, hakte er hard in. Al gauw besloot ik om niet bij de pakken te blijven zitten. De taal leren stond bovenaan mijn prioriteitenlijst. Ik begon in mei 2022 met een snelcursus Nederlands in Diest, speciaal opgezet voor Oekraïense vluchtelingen. In de avonden deed ik vrijwilligerswerk bij het OCMW van Diest, waar ik hielp met tolken. Via dit vrijwilligerswerk leerde ik Hannah (Verantwoordelijke LDC Tarsenaal) kennen. Om de gastgezinnen die Oekraïense vluchtelingen opvingen te bedanken, organiseerden wij vanuit het OCMW een groot evenement. Op dat event leerde ik Jan Van Passel kennen, Hannah’s vader en oprichter van vzw IN-Z. Hij nodigde me uit op gesprek, wat leidde tot een job.”

Je hebt op zo een korte periode de taal geleerd en heb je een vaste job. Bewonderenswaardig! Wat houdt je werk bij IN-Z juist in?

“Dank je wel. Ik ben brugfiguur en ik werk voor het project Brood & Rozen. Dit project, ook bekend als Workin’ Moms, richt zich op het begeleiden van moeders met kinderen naar werk. Als brugfiguur help ik kwetsbare vrouwen met het opstellen van een traject en een plan om werk te vinden. Ik bekijk per situatie de specifieke behoeften: heeft ze kinderopvang, een rijbewijs en vervoermiddel, hoe goed is de taalvaardigheid… Daarnaast bespreek ik hun interesses en wat zij belangrijk vinden. Op basis daarvan stellen we samen een plan van aanpak op. In mijn eerste maanden bij IN-Z deed ik dit in de regio Vlaams-Brabant. Nu ben ik actief in de regio Limburg.

Hoe kom je in contact met kwetsbare vrouwen?

“In Vlaams-Brabant heb ik een groot netwerk opgebouwd. Ik werk samen met instanties zoals VDAB, OCMW, GTB en scholen. Soms vind ik de moeders ook via Facebookgroepen. In Tongeren en Bilzen zijn mijn twee collega’s actief als brugfiguur. Het kan wel eens voorkomen dat ik via hun in contact kom met iemand. We kunnen altijd bij elkaar terecht en brainstormen ook samen. In totaal hebben we al zo’n 20-tal vrouwen kunnen helpen via onze connecties en netwerken.”

Kan je een succesverhaal vertellen?

“Bij IN-Z werkt er een Oekraïense dame in de poets- en huishoudhulp. Zij vluchtte samen met haar dochter en kleinkind naar België. Zij vond werk als huishoudhulp bij IN-Z, maar haar dochter, advocate en yoga-coach, kon haar draai niet vinden. Ze volgde Nederlandse lessen op hoger niveau, maar had nog steeds moeite met spreken. Ik vond een praatgroep en een vrijwilliger die wekelijks met haar afsprak voor een koffietje om haar taalvaardigheid en zelfvertrouwen te verbeteren. Vervolgens hielp ik haar vrijwilligerswerk te vinden bij het OCMW van Leuven. Na enkele maanden als vrijwilliger kreeg ze dan een contract artikel 60’er voor anderhalf jaar. Maar jammer genoeg zijn niet alle verhalen een succes. Het blijft een grote uitdaging om deze moeders te vinden en ze te activeren.”

Wat zijn je toekomstplannen?

“Na het project Workin’ Moms wil ik zeker bij IN-Z blijven. Ik heb hier een stabiel leven opgebouwd en ik heb inmiddels een relatie en nieuwe vrienden leren kennen. IN-Z heeft me vanaf dag één gesteund en in mij geloofd. Het is een flexibele werkgever die me de stabiliteit biedt die ik nodig heb.  Op mijn bucketlist staat ook de Franse taal leren. Maar eerst wil ik mijn Nederlands verder verbeteren. Natuurlijk blijf ik ook nog steeds bezorgd om mijn ouders. Binnenkort ga ik ze gelukkig nog eens bezoeken en blijf ik daar voor enkele weken.”

Workin’ Moms is een project met de steun van