Jongeren moeten vaak de eerste jaren nog wat hun plekje vinden op de arbeidsmarkt. Voor Sarah uit Genk was dit niet anders. Al sinds haar 17de een bezige bij die nooit bang was de handen uit de mouwen te steken, maar toch kende ook haar prille loopbaan al de nodige ups en downs. Het was haar naaste omgeving die haar een beetje richting haar nieuwe job bij IN-Z gidste en dat was een goede inschatting, want ze heeft nu wel het gevoel echt op haar plaats te zitten.

Hoi Sarah. Welkom bij IN-Z nog zou ik zeggen, want hier zit eigenlijk toch wel een nieuw gezicht voor mij.

“Bedankt! (lacht) Ik ben inderdaad nog een beetje een groentje hier. Alhoewel… Ik werk hier nu 2 maanden maar heb toch al een vol schema van 32u/week. Op die manier win je snel aan de nodige ervaring.”

Dat is inderdaad een goed gevulde planning. Je zal wel moe zijn tegen het einde van de week?

“Dat valt goed mee hoor. En dan moet je weten dat ik momenteel zelfs al mijn diensten met de fiets doe, want mijn wagen had het net op het verkeerde tijdstip begeven. Van Opglabbeek tot Zutendaal en alles daartussen doe ik nu al trappend. Nu moet ik wel toegeven: ik ben heel blij dat ik een e-bike van IN-Z kon krijgen, anders was dat toch wat moeilijker geweest. Anderzijds, als je je werk graag doet, geeft dat extra energie. Dan maakt een kilometertje extra niet zoveel uit.”

Je lijkt me inderdaad een energiek iemand. Dat is altijd een leuke meerwaarde in deze job. Had je eigenlijk al ervaring als poets- en huishoudhulp?

“Neen, toch niet op professioneel vlak. Het waren de mensen die me het beste kennen – mijn ouders, mijn schoonmama en zelfs ex-collega’s – die me zeiden “Zou een job in de thuishulp niets voor jou zijn?”. Ik ben een heel zorgzaam iemand, ik help echt graag mensen. En daarnaast schuw ik ook het werk niet. Zolang ik maar voldoening uit mijn werk haal, dat is voor mij het belangrijkste.

In mijn privé had ik trouwens wel al wat ervaring opgedaan in het huishouden. Zo heb ik een hele tijd voor mijn oma gezorgd toen zij hulpbehoevend was en mijn mama heeft me ook heel veel geleerd in mijn tienerjaren.”

Welk werk deed je voor je bij IN-Z terecht kwam?

“Ik heb al verschillende jobs gehad. Dat ging als student bijvoorbeeld over afwassen in een restaurant tot werken in een hamburgertent. Ik heb zelfs nog meegedaan met ‘Mijn Pop-uprestaurant’ op VTM, als keukenhulp. Daarna heb ik gewerkt in een kinderdagverblijf, want ik ben afgestudeerd als kinderverzorgster. Maar in deze sector vast werk vinden is ontzettend moeilijk: Ofwel waren het vervangingscontracten, ofwel halftijdse functies. Gezien ik alleen een appartementje huurde, had ik een stabielere job met meer uren nodig. Dit bracht mij tot een bakkerij waar ik 6 jaar fulltime gewerkt heb.”

Toch besloot je naar IN-Z te komen, terwijl je daar een vast contract had?

“Klopt, maar zoals je al een beetje hebt kunnen horen, is het voor mij erg belangrijk om voldoening te krijgen op je werk en om met een goed gevoel naar huis te kunnen gaan op het einde van de dag. Dat lukte bij mijn vorige werkgever niet meer omwille van diverse redenen. Laat me zeggen dat mijn collega’s me soms erg viseerden en ik me na verloop van tijd echt heel erg slecht begon te voelen. Maar verder wil ik hier niet echt op ingaan want de werkgever zelf deed echt wel zijn best om correct te blijven naar mij toe.”

Toch is het een stap die wat moed vergt, om als jong meisje een zekere job op te geven…

“Ja dat is ook zo. Zo’n stap maak je niet ondoordacht want er komt altijd onzekerheid bij kijken, maar uiteindelijk moest ik ook aan mijn mentale gezondheid denken. Maar ja, het financiële plaatje moest ook kloppen, dat is juist. Ik had op mijn vorige job een bediendecontract en dat wilde ik toch graag zo houden. Een arbeiderscontract is een heel andere manier van werken en ik was dit systeem nu gewoon.

Maar de woorden van mijn familie hadden me ook aan het denken gezet. Werken in de thuishulp, dat kon inderdaad wel eens iets voor mij zijn. Ik ben sociaal, ik werk graag zelfstandig,… Ik ben toen wat gaan surfen op het internet en zo kwam ik bij IN-Z uit, de enige werkgever die ik tegenkwam in deze sector die werkt met bediendecontracten.”

Heb je lang moeten wachten om bij IN-Z te kunnen starten?

“Helemaal niet. Ik kon vrijwel meteen op gesprek komen. En het gevoel zat ook meteen goed. Gewoon het feit dat ze bij binnenkomst direct aan mij vroegen “Wil je wat drinken?”… Je kan je niet voorstellen wat dit voor mij betekende. Het was vanaf de eerste seconde duidelijk dat je hier geen nummer bent, maar als het ware welkom bent in de familie. Gelukkig ging mijn vorige werkgever akkoord dat ik geen lange opzeg meer moest doen en kon ik op 1 februari starten.”

Het is misschien vroeg om al te vragen, maar ervaar je hier wel al die zekerheid en stabiliteit?

“Ik vind van wel, zeker toen ik mijn eerste loonbrief kreeg. Ik werk nu 3u minder dan bij mijn vorige werkgever en toch heb ik een hoger inkomen. Daarnaast heb ik nu maaltijdcheques, een e-bike van het werk,… Ik heb echt wel het gevoel dat ik erop vooruit ben gegaan.”

En het werk zelf? Want een positief gevoel op het einde van de dag is toch ook een belangrijke drijfveer voor jou.

“Laat me zeggen dat ik heel erg blij ben dat ik de raad van mijn naaste omgeving heb opgevolgd! Een werkdag voelt voor mij zelfs niet meer aan als “werk-werk”, snap je wat ik bedoel? Ik krijg hier veel zelfstandigheid en vertrouwen van mijn begeleiders, ik heb ontzettend fijne klanten die mij ook soms een complimentje geven, ik geniet van een babbeltje met hen,…

Mijn vriend heeft me onlangs zelfs gezegd dat ik echt een heel ander persoon ben als ik nu thuiskom, ik ben fel veranderd in positieve zin, veel opgewekter. Ik heb ook echt het gevoel dat ik mezelf heb teruggevonden na een wat moeilijkere periode.”

Je straalt ook terwijl je hierover vertelt. Ben je in die twee maanden dan nog niets negatiefs tegengekomen bij IN-Z?

“Tot nu toe alleen een boze kat die me blijkbaar niet zo tof vindt en soms naar mij blaast, maar die mag ik van haar baasje gewoon buiten zetten als ze haar kuren heeft. Dat valt dus best goed mee (lacht).”

Hopelijk blijft dat zo in de toekomst. Hoe ziet die er voor jou trouwens uit?

“Met deze basis en de herwonnen rust in mijn hoofd, kan ik de zoektocht naar een eigen huisje samen met mijn vriend verder zetten en dan hopelijk vanuit ons nieuwe stekje nog lang mijn klanten tevreden houden, want ik ben zeker niet van plan om mijn werkplezier en het vertrouwen dat ik hier krijg snel op te geven.”